De nota grondbeleid bevat een paar aspecten waarover wij ons zorgen maken. Het gaat om erfpacht en om vergaande mandatering van besluiten over grond.
Daarom heeft Christine Sijbesma in de commissie Ruimte op 26 juni ingesproken over deze nota.
Over kansen en risico’s bij het grondbeleid
Inspraak over de nota grondbeleid in de commissie Ruimte 26 juni 2019
Geachte Voorzitter, leden van de Commissie,
In deze inspraak wil ik twee punten naar voren brengen: de kwestie van de erfpacht en de voorgestelde mandatering.
Allereerst de erfpacht. Op dit punt zullen alle politieke partijen wel hun vanouds bekende pavlov-reacties geven. En dat is jammer. Want erfpacht is nu het enige instrument waarmee de gemeente datgene kan regelen en handhaven wat met bestemmingsplannen of overeenkomsten niet geregeld kan worden. In de tachtiger jaren was dat ook de reden dat erfpacht werd gehandhaafd. Toen kon met dit instrument worden voorkomen dat Den Haag nog voller kwam te staan met kantoren. Nu kan erfpacht gebruikt worden om huren voor middeninkomens zeker te stellen, om woningsplitsingen niet uit de hand te laten lopen, om de verkamering te stoppen en om de AirBnB een halt toe te roepen.
Maar het allerbelangrijkste blijft: u weet nu niet welke misstanden de gemeenteraad over 10 jaar wil aanpakken, en dan is het een groot voordeel als de gemeente kan terugvallen op het erfpachtcontract. Want dat is een zakelijk recht, en dat recht blijft bestaan, ongeacht hoe vaak een pand verkocht wordt. Erfpacht is namelijk alleen te wijzigen met instemming van erfpachter en gemeente samen.
Als tweede punt hebben wij groot bezwaar tegen de uitgebreide mandatering die in deze nota wordt voorgesteld. Grote en kleine bouwplannen worden de laatste tijd met een enorm tempo door de gemeenteraad gejast. Leefbaarheidseffecten (de zgn LER) worden niet onderzocht. Milieueffectrapportages (MERs) worden niet gemaakt. Inspraak van burgers wordt genegeerd. Waar is de tijd gebleven dat burgers via de zorgvuldige bestemmingsplanprocedures invloed konden uitoefenen op de ontwikkeling van onze stad? En als klap op de vuurpijl is er nu de Nota Grondbeleid. Waar het hele proces van bestemmingswijziging en keuze van ontwikkelaar dusdanig door elkaar wordt gehusseld, dat geen normaal mens er wijs uit kan. De uitgifte van grond wordt zelfs verward met een aanbesteding.
Wel is duidelijk dat er een grote kerstboom wordt opgetuigd met allerlei mandateringen aan diverse ambtenaren. Zo worden de meeste besluiten onttrokken aan het zicht en de invloed van de burgers, en vaak ook van de gemeenteraad. In deze onontwarbare kluwen van procedures zitten een paar addertjes onder het gras. Addertjes? Zeg maar rustig ratelslangen:
Ik dank u voor uw aandacht.