In 1975 was ik voor de Partij van de Arbeid lid van de commissie Stadsontwikkeling in de Haagse gemeenteraad. Als opvolger van een vertrekkend raadslid werd Adri mijn maatje in die commissie, waar wethouder Wim Nuij verantwoordelijk was voor de stadsvernieuwing.
Al snel bleek dat Adri zichzelf een taak had gesteld: het verbeteren van de leefomstandigheden in oude wijken, te beginnen bij de Schilderswijk. Dat bleek al in zijn eerste commissievergadering.
Nuij wilde van de voormalige Milva-kazerne achter de duinen sportvelden maken. Het leek Adri beter om dat groen en die ruimte naar de Schilderswijk te sturen, en hier langs de Machiel Vrijenhoeklaan het woningverlies te compenseren in de sociale sector. Hij kreeg zijn zin.
Adri was altijd een praktische bestuurder. Het ging hem niet om het genoegen van het ambt, maar om het resultaat dat je ermee kunt bereiken. Dat was zo als raadslid en als wethouder, in Den Haag en in Almere, maar ook als kamerlid en senator.
Adri was gedreven en vasthoudend, maar ook gezellig en geestig. En altijd aan het onderzoeken hoe hij het leven van arbeiders kon verbeteren.
Het is jammer dat de PvdA zijn enorme talent onvoldoende heeft gewaardeerd. Hij was een geweldige minister van Volkshuisvesting geweest.
Joop ten Velden
Lees: Adri Duivesteijn Vanzelfsprekend maar niet normaal van Winfred en Annelies Haase