Het hofgebied was oorspronkelijk een afgesloten gebied. Er waren geen brede straten die het verbonden met het dorp ‘die Haghe’. Dat werd een groot probleem toen eind 19e eeuw de stad hard groeide en het verkeer flink toenam. Met het dempen van grachten en de ene verkeersdoorbraak na de andere werd dat probleem opgelost, met de nodige consequenties voor het stadsbeeld van dien.
Vanaf 1880 is het kleinschalige stedelijke weefsel in de binnenstad op veel plaatsen doorbroken om ruimte te scheppen voor het verkeer, vooral voor de auto’s en het openbaar vervoer. In de jaren zestig stond elk plein vol met auto’s, zelfs het Binnenhof.
De brede Grote Marktstraat raakte echter verstopt met auto’s, bussen en trams. Na veel discussie besloot de gemeente om het centrum terug te geven aan de voetgangers. Het verkeer werd aan banden gelegd en in goede banen geleid, eronderdoor en eromheen. Het verblijfsklimaat in de binnenstad is duidelijk verbeterd. De discussie gaat terwijl door, b.v. over het fietsen in de Grote Marktstraat (en andere winkelstraten) en het kappen van bomen voor de bredere trams.
We verzamelden ons voor ‘t Goude Hooft vol verwachting voor een weer boeiende wandeling onder leiding van Jacob Bijl.
De beschrijving op de website werd toegelicht met veel oude foto’s, kaarten en natuurlijk veel aanschouwelijk onderwijs. Dat de verbinding tussen het dorp ‘die Haghe’ en het Hofgebied indertijd slechts verliep via twee - nog bestaande - nauwe straatjes, was nauwelijks voor te stellen. Het was interessant om ‘door de ontwikkelingen in de tijd’ te lopen: de straten te volgen die genoemd knelpunt moesten oplossen, te staan op de plekken waar de grachten lagen, maar gedempt werden omdat ze in hun functie concurrentie kregen van ander vervoer, de doorlopende strijd om ruimte te creëren in beeld te krijgen, eerst voor koetsen, daarna heel veel voor auto’s en openbaar vervoer. Maar ook de ontwikkelingen daarin en die nog volop gaande is. De ontwikkeling in het denken over de absolute noodzaak de auto’s dichtbij je plaats van bestemming te hebben, de doorbraken die hiervoor gepleegd zijn en op onderdelen alweer afgebroken, maar ook hoeveel erger het had kunnen zijn. Uiteraard heeft onze gids regelmatig gewezen op de rol van de Vrienden in dit hele proces om erger te voorkomen en hebben wij ook nog even gediscussieerd over wenselijke ingrepen dan wel verbeteringen in het ons omringende stedelijk weefsel.
Gelukkig konden er ook op handen zijnde veelbelovende ontwikkelingen geduid worden, waardoor we toch vol optimisme de wandeling konden afsluiten, uiteraard niet zonder onze gids uitvoering te bedanken.
Weliswaar waren er slechts 9 van de 14 aanmeldingen, maar wat resteerde was een heel betrokken groep Vrienden, die konden aanvullen, een mening hadden, ontwikkelingen uit het verleden verluchtigden met hun herinneringen.