Chinese Muur 50 jaar
De schier eindeloze Chinese Muur markeert de Loosduinse entree van de stad en tevens het einde van de bijna 6 km lange Laan van Meerdervoort. Waldeck is pas aan het eind van de wederopbouw in de jaren 60 gebouwd, hoewel de stedenbouwkundige Dudok al in 1935 een bebouwingsplan voor dit deel van de geannexeerde gemeente Loosduinen (zeg maar: het huidige stadsdeel Loosduinen) had ingediend. Door de economische malaise in de vooroorlogse jaren waren de tuinders weliswaar graag bereid hun grond t.b.v. woningbouw aan de gemeente te verkopen, maar kwam tevens de bouwproductie stil te liggen. Toen na de oorlog de bouw weer op gang kwam, gingen ook de tuinderijen weer beter draaien en protesteerden de tuinders heftig tegen het afstaan van hun grond. Pas in 1956 kon een deal worden gesloten over de grond en over de bouw van Waldeck. Het plan van de inmiddels van het toneel verdwenen Dudok werd vervangen door een plan van Frits van der Sluijs die ook Mariahoeve had ontworpen. Het wekt dus geen verbazing dat Waldeck en Mariahoeve enige gelijkenis vertonen: een combinatie van hoog- en laagbouw, en lange flatgebouwen langs de rand ter beschutting tegen de wind.
De bouw was voor initiatiefnemer Hillenaar een riskante onderneming maar werd uiteindelijk een succes o.a. doordat het gebouw in segmenten werd opgeleverd. Belangrijk was ook het aandeel van de architecten Jan Wils (1891-1972, bekend van de Papaverhof en het Olympisch Stadion) en Fop Ottenhof (1906-1968, heeft veel gebouwd in de Haagse wederopbouwwijken). De flats met 3, 4 of 5 kamers rond een eveneens als woonruimte bedoelde grote hal waren naar de maatstaven van 1965 luxueus en prijzig, maar ook anno 2015 worden de woningindeling, het uiterlijk en de ligging van het gebouw nog steeds positief gewaardeerd.
Architectuurhistoricus Marcel Teunissen, die reeds enkele memorabele boeken over Den Haag op zijn naam heeft staan, heeft wederom een voortreffelijk boek afgeleverd. Het boek geeft het gebouw en zijn makers terecht de aandacht waaraan het tot nu toe ontbrak. De informatieve en prettig leesbare tekst gaat echter niet alleen over de Chinese Muur als gebouw, maar ook de context krijgt royaal aandacht: de ontwikkeling van westelijk Den Haag, de wederopbouw etc. Talrijke historische en nieuwe foto’s, mooi papier en een harde kaft completeren het geheel tot een goed verzorgde uitgave.
Chinese Muur 50 jaar, Marcel Teunissen, uitg. St. Chinese Muur 50 jaar 2015, 121 blz.,
